Toen Hugo Bollen eind jaren tachtig bij de sluiting van de mijnen als mijningenieur zonder baan viel, gaf zijn liefde en toewijding voor de natuur gestalte aan zijn tweede roeping. Sinds begin jaren negentig knoopt Hugo mens en natuur aan elkaar met zijn fietsroutenetwerk. Een passieproject dat uitmondde in een nationale operatie om de mooiste hoekjes van ons Belgenland aan elkaar te rijgen. En het begon allemaal hier, in de Limburgse Kempen.
Nu u gepensioneerd bent, plukt u nog steeds de vruchten van uw geesteskind. Hoe bent u destijds begonnen aan uw missie?
“Oorspronkelijk kom ik uit Haspengouw. Toen ik hier in de regio werkte, was ik erg onder de indruk van de ongerepte bossen, natuur, wandelpaden en fietspaden. Het viel mij en mijn vrouw echter op dat de lokale bevolking hier zo weinig gebruik van maakte. Toen bij de sluiting van de mijnen gezocht werd naar nieuwe (economische) initiatieven om een injectie te geven aan de economie van deze regio werd er veelal naar ‘harde recreatie’ gekeken (bungalowparken, pretparken etc.). Ik ben toen tal van actiegroepen gestart om te protesteren tegen deze megalomane plannen. Probleem: mensen kenden hun eigen omgeving niet en waren dan ook minder ‘happig’ om de parel in hun achtertuin te beschermen. Toen ik na een tijd niets anders deed dan actievoeren, werd het tijd voor een duurzame oplossing.”
“De Veluwe in Nederland was mijn inspiratie om natuur en economie met elkaar te harmoniseren. Het uitwerken van een fietsroutenetwerk. zou niet alleen de natuur in ere houden, het leverde ook banen op.”
En wat was uw motivatie om te zeggen: “Dit heeft België ook nodig”.
“Het was tijd om de natuur voor zichzelf te laten spreken. Het fietsnetwerk is een initiatief dat het recreatief én economisch belang van de (Limburgse) natuur in kaart brengt zonder dat het constant moet verdedigd worden. In die opzet ben ik – denk ik – wel geslaagd. Naast natuurbehoud is het fietsnetwerkinitiatief ook een manier om mensen terug dichter bij de natuur te brengen. Voor mij is wandelen en fietsen een manier om te ontladen. Ik geloof dat dit voor veel mensen het geval is.”
“Bij het wandelen is de kennismaking met het landschap des te intenser.
Fietsen biedt dan weer een grotere diversiteit aan natuur. Je gaat van het ene glooiende landschap over naar het andere. Langs het water, door het bos en tussen de heidebloemen.
Beide activiteiten laten de hersenen recupereren op een andere manier. Ze maken het hoofd leeg. Het is een geweldige manier om op een andere manier naar de dingen te kijken. Ik heb mijn beste ideeën dan ook opgedaan tijdens het wandelen.”
“Ik ben blij te zien dat in heel België er nog elke dag fietsparadijzen (paden ver weg van auto’s en wegen, volledig omringd door natuurlijke omgeving. Red.) worden uitgestippeld en aangelegd. Of je het nu doet voor het fysieke, mentale, sociale of recreatieve, het wandel- en fietsnetwerk brengt mensen naar buiten en in de natuur.”