Weinig stoffen hebben zo’n mythische status als bloed: als bron van leven, maar ook als symbool van dood en verderf. Als drager van onze identiteit, waarmee banden worden gesmeed. Als wat zonder ophouden vergoten wordt voor een hoger doel. Een vrouw in een complexe relatie met zichzelf. Een man op leeftijd in coma na een bloedklonter. Zij kennen elkaar van haar noch pluim, toch moet zij hem identificeren. Wat is hun band? Terwijl hij langzaam bij bewustzijn komt, probeert zij zich een weg te banen tussen de brokstukken van zijn herinneringen. Tussen dolle wetenschap, vergeten geschiedenis en regelrechte verzinsels tekenen zich gaandeweg de contouren af van de halsbrekende tocht die hij in 1989 aflegde naar deze kant van het IJzeren Gordijn. Geeft zijn verhaal antwoord op haar vragen? BLOED is theater en film tegelijk over bloed dat kruipt waar het niet gaan kan, de fata morgana van het vrije Westen, het verlangen naar de eeuwige jeugd en hoe we toch steeds weer door de tijd zullen worden ingehaald.
