Filmliefhebbers weten het al langer: de Hongaars-Oostenrijkse componist György Ligeti schreef buitengewoon intrigerende muziek, waar o.m. de Amerikaanse filmregisseur Stanley Kubrick als een blok voor viel. Het gevarieerde oeuvre van de componist is ideaal voer voor Het Collectief. Het nodigt voor de gelegenheid ook Félix Roth uit, een piepjonge tophoornist.
Samen brengen ze het prachtige hoorntrio dat Ligeti in 1982 als hommage aan Johannes Brahms schreef en waarover hij zei dat het ‘in de muzikale hemelen ongeëvenaard blijft in zijn soort’.
Toch zijn er in Ligeti’s trio op de bezetting na geen citaten of directe invloeden terug te vinden. De componist trekt alle registers open: een mysterieuze lyrische dialoog tussen viool en hoorn, ongeziene acrobatieën in de hoorn tijdens een snelle polyritmische dans, een burleske mars voor viool en piano en een hartstochtelijk lamento, geïnspireerd op Oost-Europese rouwmuziek.
Ligeti’s Hongaarse roots zijn in dit programma nooit ver weg. In de vroege Sonate voor cellosolo kunnen we de invloed van Béla Bartók duidelijk horen, samen met de Hongaarse sfeer, die zich volgens Ligeti niet met woorden laat vangen. Met klanken wel, want ook het expressieve Duo voor viool en cello van Zoltán Kodály, Ligeti’s compositieleraar, is ermee doorspekt.