MaasMonsters in het Beestige Boelbos

‘Onze jongens zijn echte ‘buitenkinderen’, zegt Nele. ‘Ze spelen het liefst elke dag buiten, weer of geen weer. We hebben thuis een ruime tuin, maar da’s toch anders dan naar het bos komen om te wandelen en te spelen. Die liefde voor het bos hebben ze van Stijn meegekregen. Hij werkt als ploegbaas bij een tuinarchitect en kent veel van bomen, planten en diertjes.’ 

Het beestige Boelbos is gemakkelijk bereikbaar met kleine kinderen. Aan de toegangspoort Mechelse Heide heb je een ruime parking. Een kleine wandeling van 5 minuutjes brengt je dan tot in het Beestige Boelbos. ‘Van de parking tot aan het Beestige Boelbos passeer je de toegangspoort Mechelse Heide, een imposante muur van keien. ‘Begint het hier?’, vraagt Tuur enthousiast aan Stijn. ‘We moeten de pijlen Beestige Boelbos volgen.’ Stijn wijst naar de wegwijzers die ze moeten volgen. 

In het Beestige Boelbos maken kinderen en hun ouders kennis met de dieren van het Nationaal Park. Een vossensluiptocht, een slangerkruip, een padden- en reeënsprong en een everzwijnen verdwijntruc. Dit is een interactieve wandeling waar kinderen uitgedaagd worden om te balanceren, kruipen, springen en klimmen. ‘Tuur (6) kan de meeste hindernissen alleen. Sep (2)  heeft nog wat hulp nodig bij de verschillende onderdelen', zegt Nele. ‘Het is fijn dat er bepaalde speeltuigen zijn die ouders samen met hun kindjes kunnen doen en andere speeltuigen waar ze de klus alleen moeten klaren. Da’s een leuke afwisseling.’ ‘Hoewel het een korte wandeling is, kan je hier wel wat tijd spenderen’, gaat Stijn verder. ‘We hebben elk speeltuig of hindernis wel meer dan twee keer beklommen of afgelegd. Het is hier rustig en wij vinden het fijn om in het bos te zijn. Hoor je de vogels?’, vraagt Stijn aan Sep. 

‘Na het Beestige Boelbos hebben we ook nog een klein stukje op de Mechelse Heide gewandeld langs het zandloperpad. Tuur had de klimboom en de zandduinen al gezien toen we aankwamen. We wandelden het Beestige Boelbos nog maar uit en hij was al aan het lopen naar de klimboom’, vertelt Nele. Terwijl Stijn en Tuur op en rond de boom aan het klimmen waren en er af sprongen, speelden Sep en mama nog even in het zand. ‘Sep gaat niet lang wakker kunnen blijven in de auto als we naar huis rijden denk ik. Zijn oogjes vallen toe’, zegt Nele wanneer ze naar de auto wandelen. Tuur fantaseert intussen al over zijn volgende keer in het Beestige Boelbos.