Op de vooravond van het paastriduüm hult de Sint-Barbarakerk van Eisden-Tuinwijk zich in de donkere sferen van de ‘Tenebrae’, liturgische vieringen die op Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag tijdens de metten (middernacht) en lauden (rond zonsopgang) Jezus’ lijdensweg bezingen. Dat een concert met Graindelavoix geen doorsneeavond wordt, is ondertussen algemeen geweten. Onder leiding van Björn Schmelzer graaft het gezelschap in de rijke geschiedenis van de oude muziek, op zoek naar avontuurlijke leemtes.
Deze keer richt het zich op de sinistere figuur Carlo Gesualdo, berucht en verguisd om de gruwelijke moord op zijn vrouw en haar minnaar, maar later aanbeden als muzikaal genie. Schmelzer en Graindelavoix stellen zich de vraag hoe Gesualdo’s Tenebrae Responsoria geklonken zouden hebben in de Lage Landen van de 17de eeuw. Beklijvend is de affectieve muzikaliteit, die de poëtische nuances van de Latijnse tekst expressief volgt. De muziek is opvallend chromatisch voor die tijd met boude inzetten op hoge en lage noten en uitgebreide polyfone passages, die afgewisseld worden met homogenere delen. Gruwelijk mooi!